Μια ερώτηση που μπορεί να λάβω από ασθενείς που έρχονται να με συμβουλευθούν ή βρίσκονται ήδη υπό θεραπεία για κολπική μαρμαρυγή είναι «γιατί δεν πέτυχε αυτή η αγωγή ή αυτό το φάρμακο». Αυτό οφείλεται στα διαφορετικά στάδια της κολπικής μαρμαρυγής καθώς και στο γεγονός ότι κάθε ασθενής βρίσκεται σε διαφορετικό στάδιο της νόσου, κάτι που επιβάλλει εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση.
Θα εξηγήσω εν συντομία τα στάδια της κολπικής μαρμαρυγής και πώς μπορούν να επηρεάσουν την αγωγή ενός ασθενή με κολπική μαρμαρυγή.
Α. Το πρώτο στάδιο είναι η παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή, όπου τα επεισόδια έρχονται και φεύγουν και συνήθως διαρκούν επτά ημέρες ή λιγότερο.
Β. Το δεύτερο στάδιο είναι η εμμένουσα κολπική μαρμαρυγή, όπου ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα κολπικής μαρμαρυγής για περισσότερες από επτά ημέρες. Η μακροχρόνια εμμένουσα κολπική μαρμαρυγή είναι όταν η νόσος συνεχίζεται για περισσότερο από ένα χρόνο.
Γ. Τέλος υπάρχει η μόνιμη κολπική μαρμαρυγή, όπου πλέον έχει γίνει αποδεκτό ότι ο ασθενής θα παραμένει σε κολπική χωρίς προσπάθεια ανάταξης της αρρυθμίας φαρμακευτικά ή επεμβατικά.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζουμε τα στάδια της κολπικής μαρμαρυγής;
Η σταδιοποίηση της νόσου είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί με τον τρόπο αυτό ο γιατρός μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για την «εικόνα», την αιτία και τη σοβαρότητα της νόσου και έτσι να χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία.
Καθώς ο ασθενής περνάει από το ένα στάδιο στο άλλο, όταν περνάει, για παράδειγμα, από την παροξυσμική στην εμμένουσα και μετά στη μακροχρόνια εμμένουσα κολπική μαρμαρυγή, η καρδιά αλλάζει και προσαρμόζεται στην νέα κατάσταση της αρρυθμίας. Καθώς η νόσος προχωράει, παρατηρείται διάταση στο πάνω μέρος της καρδιάς. Επίσης, στον καρδιακό κόλπο που συστέλλεται άρρυθμα παρατηρείται μια διαδικασία που ονομάζεται ίνωση. Όσο προχωρά η κολπική μαρμαρυγή παρατηρούνται αλλοιώσεις τόσο σε κυτταρικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο των ηλεκτρικών μικρο-κυκλωμάτων της καρδιάς. Όλοι αυτοί οι παράγοντες δυσκολεύουν την προσπάθεια του γιατρού να διατηρήσει ένα φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό ή να τον ρυθμίσει στα φυσιολογικά επίπεδα.
Άρα λοιπόν, όσο πιο πολύ προχωράει η νόσος, τόσο πιο δύσκολο είναι να διατηρήσουμε ένα φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό. Αυτό που είναι σημαντικό να θυμούνται οι ασθενείς είναι ότι, όπως συμβαίνει σε κάθε πάθηση, όσο νωρίτερα αντιληφθούμε το πρόβλημα και δώσουμε την κατάλληλη θεραπεία, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίας, είτε μέσω φαρμάκων είτε με κατάλυση.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο παρακινώ τους ασθενείς μου να επισκεφθούν το νωρίτερο δυνατόν έναν εξειδικευμένο Αρρυθμιολόγο (Ηλεκτροφυσιολόγο), που ειδικεύεται σε αρρυθμίες όπως η κολπική μαρμαρυγή. Όταν ο ασθενής βρίσκεται ακόμη στα αρχικά στάδια της νόσου π.χ. σε παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή μπορεί να του προσφερθούν περισσότερες θεραπευτικές επιλογές και με αυξημένες πιθανότητες επιτυχίας είτε αποφασιστεί φαρμακευτική είτε επεμβατική θεραπεία.
